Yaşadıkça güzelleşiyor insan,yaşadıkça. Tabi yaşayan ölülerden bahsetmiyorum.Güzellikten bahsederken de bakımlı bir vücuttan değil elbet. Ruhuna ve bedenine bakan , onları görebilen, üreten ve çevresinde olan biteni anlayabilen insan güzelleşir.İnsanoğlunun kendi kurduğu sistemin içinde yine kendi yıkılışını da yükselişini de kendi koyduğu kurallar çerçevesinde yaşaması da bir bütün olarak uyulması gerekenlerden gelir . Bu da toplum kurallarını beraberinde getirir. Konu şu ki tüm bu yok oluş sisteminin bir parçası olan insan,yaşamaktan sıyrılıp köleleşir . İnsana zarar veren tek şey yine insandır .

İnsan yaşarken bu düzen içinde rutinleşir, ancak ki onu çevreleyen halkanın dışına ürkekçe de olsa çıkıversin geri adım atmak imkansızlaşır, çünkü tatmadığı yeni bir tadı almış olur. Bir süre sonra eskiyen bu yeni rutinleri de her bir halkasını daha emin adımlarla geçerek yeniler. İnsan tatdıkça yaşamı , yaşamak için risk almak gerektiğini anlar.Bir yurtdışı gezisinde nasıl ki nerelerini gezmem gerektiğini not alıyorsam ve görmek için can atıyorsam dünyaya da gezmeye geldiğimi düşünmek yaşamayı kolaylaştırır ve heyecanlı kılar .

Düşünün, her şeyden zevk alabilecek tek varlık insan. Bilinmeyenin dışından bahsediyorum. Bir puronun içilesi keyfini bi zürafa anlayamaz ama insan keyif alır. Gökyüzü seyredilesi ne güzel şeyler barındırdığını bilmez ama insan bilir. Yağan yağmur neye yağdığını bilmez ama insan bilir. Doğa da bir canlıdır ama onun üstüne yağan damlalar yoktur. Bunların hissini bilecek canlı da insandır ancak insan da kendini bilmez.

Hisseden canlılar yaşar. Yaşamak tat almak demektir.

Evde bir sürü çiçeğimiz var . Ben onları hiç sulamamışım meğer . Hep annem ilgilendiği için aklıma bile gelmemiş. Geçenlerde bir tanesi solgun görünüyordu, su verdim ona, yapraklarını ıslattım, su verdikçe gürleşti,yaprakları açtı. Onu öyle görünce bi mutlu oldum. Yakın takibe aldım. Bugüne dek çiçeklere sadece bakmışım hiç onları sevmemişim . Onu anladım. Dün o gürleşen çiçeğimin yine yapraklarını aşağı saldığını gördüm . Hemen su kapıp geldim . Ne çok su istiyor dedim kendimce. Sonra ben kaç öğünle besleniyorum bi onu düşündüm. Çiçeği aldım, pencere önüne koydum, suladım. Konuştum onunla, yapraklarını öptüm. Şimdi bana bakıyor,yaprakları göğe yükselişte . İnsan kendine yetebilecek bir varlık ancak diğer canlılar öyle değil. Yaşamayı güzel kılmak insana bağlı. Güzel yaşamak ve yaşatmak insanın elinde . İnsan dünyayı güzelleştirecek her şeye sahip.
Bu nedenle hep beraber güzelleşelim.

Kendinize , doğaya, insana ve hayvana iyi bakın.

Sevgimle.